Technorati tags:

Gisteravond was ik bij het lecture van Jeremy Rifkin, president van de Foundation of Economic Trends in Washington en o.a. schrijver van het boek The Age of Access (mooi artikel in NRC hierover). Hij werkt al meer dan twintig jaar in Europa en adviseert regeringen en multinationals. Hij is regelmatig in discussie met en bij de EU. Kortom: een vooraanstaande econoom. En het was een voorrecht om hem te horen spreken over De Europese Droom in een werkelijk tjokvol Christofori. Prachtige avond. Wat een spreker is die man. Ik heb na afloop nog een boek van hem kunnen laten signeren!
Lees hieronder mijn verslag van dit meer dan boeiend verhaal.

Maar waar ging het eigenlijk over. Kortgezegd vindt Rifkin dat de
amerikaanse droom op zijn retour is. Hoge werkdruk, lage lonen en
slechte sociale structuur zijn nog maar weinig amerikanen bereid te
geloven dat hun systeem het beste is. En tegelijkertijd begint bij ons
de europese droom te groeien. We weten dat eigenlijk zelf nog niet, het
is nog heel pril, maar het is er. 455 miljoen mensen in 25 landen werken aan een Verenigde Staten van Europa. Het is de grootste economie ter wereld, met minder analfabetisme, verspilling, armoede en geweld. Met meer de nadruk op samenwerking, duurzaamheid en ruimte voor vrije tijd (quality of life noemde Rifkin meerdere malen).
Maar wij Europeanen we zijn zo negatief, zo zeurderig, zo terugkijkend, zo pessimistisch en met weinig zelfvertrouwen. We zouden wat dat betreft wat meer mogen hebben van de amerikaanse eigenschappen: optimisme, risiconemend, vooruitkijkend en met zelfvertrouwen.
Waar Amerika stond (en eigenlijk nog staat) voor individuele rijkdom en macht ten kosten van al het andere, richt de Europese Droom zich op levenskwaliteit, gelijkheid-in-verschil, gemeenschapszin en pluriformiteit. Dit biedt kansen. In een wereld waarin netwerken (tussen mensen) steeds belangrijker worden, hebben we meer aan de kwaliteiten zoals wij Europeanen die hebben. Wij willen samenwerken, bruggen bouwen, partneren, netwerken. Iets wat de Amerikanen niet willen en kunnen. Daar is het ieder voor zich.
Natuurlijk zijn er tekortkomingen die vooral liggen in onze bescheidenheid en het neerleggen van verantwoordelijkheid bij een ander, in plaats van bij onszelf. Maar de basis voor de toekomst van de mensheid biedt meer perspectief in Europa dan in Amerika. We moeten het alleen zelf nog zien en onze verantwoordelijkheid nemen. Europa kan een leidende rol nemen in de wereld naast Amerika. We moeten dan alleen ophouden pessimistisch, somber en te bescheiden te zijn. Europa is iets aan het bouwen wat er nog nooit is geweest en wat op basis van vrede is ontstaan en niet door oorlogen.
Rifkin pleit ervoor dat we wat van Amerika leren en andersom. Zo ontstaat dan een nieuw systeem, een nieuwe orde. En Europa kan hierin het voortouw nemen. Voor Amerika is dat een stuk lastiger. Dat systeem is nl. een soort bevroren toestand van 200 jaar geleden dat uitgemolken dreigt te raken. Europa daarentegen is bezig met iets compleet nieuws, dat pas 50 jaar geleden is begonnen. En we moeten leren daar trots op te zijn in plaats van met ongeduld en opgeheven vinger te wijzen naar alles wat verkeerd is of er nog niet af  is.
Europeanen: we hebben een droom!