En morgen gaan we naar het Verdronken Land van Saeftinghe. Ik zag dat Duimdog er ook al eens was. En als je dan zo eens rond kijkt in die virtuele speeltuin die internet heet, dan kom je veel tegen over dit ‘wadlopen’ bij een rivier. Bewijst maar weer eens hoeveel mensen eigenlijk produceren in de vorm van blogposting en foto’s. Fantastisch toch. Ik kon me gisteravond zo een goed beeld vormen van wat me te wachten staat daar in die modder. Ik heb gelijk de andere medelopers even op de hoogte gesteld 😉
Hier een lijstje van wat ik zoal vond:

– Modderige schoenen
– Kliederen en kledderen een, twee
– Touwladders en kano’s meenemen volgens mij
– Zij was er ook en dit zijn haar foto’s
– Hoe vast kun je zitten in de modder?
– En haar beschrijving lijkt wel een gedicht, zo mooi. Een citaatje:

"…goed kijken waar je stapt is de boodschap… Een helpende hand is meer dan eens welkom : om een goeie sprong over een geul tot een goed einde te brengen, om de laatste meter uit een grotere geul opgehesen te worden… of als steun als je ho-pe-loos vast zit midden in een grote geul, niet meer voor of achteruit kan…
Het is een afschuwelijk gevoel om vast te komen zitten, de modder te voelen zuigen, je reflexen zeggen �voortstappen�, je verstand zegt : �ho, wacht, knie vooruit, hiel proberen opheffen…� En da g��t ni he !!! En dan de aanmoedigingen van wie veilig de overkant haalde, de schatjes… Blijven wrikken… �aha, er komt beweging in !�… �Shit, mijnen bot blijft zitten !!! H�lp !!!!� Hulpvaardige handen, die willen je er desnoods uit-sleuren ! Maar �heeeeeeeeeelp, stop met trekken jongens, want anders ga ik plat op mijn snuit in de modder !�"

– Filmpje:

Nou dat zal wat worden……Zal mij benieuwen, maar ik heb er wel zin in. Videocamera blijft thuis als ik die modder zo zie, maar fotocamera gaat mee.