Anders Floor van eBase heeft mijn posting over het artikel in Darwin Observer met kritische geluiden over weblogs van commentaar voorzien,. Ik vind zijn argumentatie dermate interessant dat ik het even hier op de voorgrond plaats. Stof tot nadenken. Wat ik me wel afvraag is waarom bedrijven het niveau van Frankwatching en (zoals Anders aangeeft en wat ik opvat als compliment) die van mij niet kunnen halen. Waarom kunnen Frank en ik dat wel en anderen niet? Ik ben het met hem eens dat het staat of valt met de inzet, betrokkenheid van individuele personenen. Maar ik ga er toch van uit dat er meer Franken en Hansen zijn en komen bij bedrijven. Daarvoor is blogvangelizing wel belangrijk. We staan pas aan het begin van de ontwikkeling. En als ik kijk dat ik per week ongeveer 3 tot 5 mensen enthousiast maak over webloggen en dat zelf willen gaan uitproberen, dan hebben we nog een lange weg te gaan. Het kost veel tijd dat ben ik met Anders eens. Maar je krijgt er ook veel voor terug als persoon en als bedrijf. Ik noem: nieuwe contacten (krijg ik per week ongeveer 5 er bij), beter kunnen richten van je antennes voor nieuwe ontwikkelingen (connecting & sharing), je krijgt van webloggen ongelooflijk veel energie, profilering (ik krijg nu regelmatig vragen over waarom ik weblog en hoe zich dat verhoudt met Tulip; een verhaal is een goede manier om contact te kunnen maken) en zo kan ik nog wel een tijdje door gaan. Ik denk dat het slagen van weblogs van de inzet van mensen afhangt. En als de nieuwe tijdsgeest (of volgende fase) van communicatieve zelfsturing eenmaal goed opgang is gekomen, dan zullen weblogs (of de opvolger daarvan) een grotere rol gaan spelen. Het is immers een perfect instrument voor zelfsturing en communicatie. Maar altijd goed om kritische geluiden zoals die van Anders te horen. Door deze feedback leren we bij. Het verhaal van Anders beveel ik van harte aan. Ik heb een groot gedeelte onder de ‘continu reading knop’ gezet anders vult het de hele ‘homepage’.

“Volgens mij heeft zijn artikel in The Darwin Conserver niet de strekking "weblogs afgekraakt", maar eerder waarom business en blogs als water en vuur (zouden) zijn. Grootste kritiekpunt bij zijn artikel is een grote dooddoener: het ene bedrijf is het andere niet. Hij scheert alles net even te makkelijk over één kam. Voor kleine bedrijven gelden andere argumenten dan voor grote bedrijven. Voor bedrijven die zich richten op publieke dienstverlening (OV, nutsbedrijven) gelden andere argumenten dan voor bedrijven die goederen leveren. B2B werkt anders van B2C. Bovendien missen sommige van zijn argumenten elke basis. Neem "Businesses already communicate well in various ways." Is dat zo? Ik kan er wel een stel opnoemen die het communiceren werkelijk geen bal hebben begrepen. Sterker nog, het grootste deel van het bedrijfsleven kan op dat vlak nog veel verbetering gebruiken. Zijn opmerking "business writing style and blogger style don’t even come close" is eerder een argument voor corporate blogs dan tegen corporate blogs. Immers, de "blogger style" blijkt mateloos populair, en getuige de grote hoeveelheid serieuze weblogs kun je ook in die stijl goed communiceren zonder te vervallen in populair jip-en-janneketaal.

Wel heeft hij, als je alle punten even bij elkaar raapt, een reëel punt te pakken: bedrijven houden graag de controle over hun communicatie. De manier waarop Stivoro en de Gouden Gids op diverse weblogs finaal werden en worden afgebrand, maakt bedrijven huiverig voor de blogosphere. Neem het ze eens kwalijk. Ook wanneer je zelf een corporate blogs start, ontkom je er niet aan. Dat bleek pijnlijk genoeg al direct bij de aftrap van het Gouden Gids weblog – www.ggblog.nl – waar de reactiemogelijkheid binnen de kortste keren moest worden uitgeschakeld en een kleine 200 commentaren moesten worden gewist. De kleuters van GeenStijl hadden hun aanhang opgeroepen om er te klagen over de zogenaamde "spyware"-Katja, en prompt stond het weblog vol met rotzooi. Stel je eens voor wat er op een UPC, NS- of Nuon-weblog voor commentaren binnenkomen.
Oplossing zou zijn moderatie vooraf. Dat betekent echter nog meer werk, en wanneer reacties niet heel snel verschijnen neemt de animo om te reageren snel af. Dan nog blijft de vraag hoe je met negatieve reacties omgaat. Zou de NS het kunnen maken om reacties van ontevreden reizigers niet te plaatsen?

Het argument dat het teveel tijd kost is in de praktijk misschien nog wel het belangrijkste argument. Ik heb in de afgelopen jaren aan heel wat internetprojecten en -campagnes meegewerkt waarbij de opdrachtgever – landelijk opererende bedrijven, vooral B2C – zelf af en toe een handeling moest verrichten. Elke dag een klein stukje schrijven. Dagelijks een winnaar aanwijzen. Eens in de week een nieuwe aanbieding plaatsen. Gewoon kleinigheden. Maar in 9 van de 10 gevallen kwam dat er al niet van. Geen tijd, er bij ingeschoten, is mijn taak niet, kunnen jullie dat niet doen. Dat blijkt gewoon de dagelijks praktijk. En dan moeten die bedrijven in de weer gaan met weblogs? Not in a million years.

Als je nu al en proef op de som neemt en kijkt hoe zeer bedrijven hun eigen website actueel houden, dan verschiet je van plaatsvervangende schaamte gewoon van kleur. Voor eBase volg ik ruim 300 internetbedrijven, waarvan ik de sites (althans, diegenen die uberhaupt een nieuwssectie hebben) tenminste een keer per week bezoek. Ik heb het over (voornamelijk) grotere webdesignbureaus bij wie internet-consultancy een belangrijk onderdeel uitmaakt van hun dienstenportfolio. Die zouden het goede voorbeeld moeten geven, zou je denken. Maar zelfs die bedrijven falen op grote schaal waar het aankomt op actualiteit. Van de 300 zijn er hooguit een stuk of 20 die hun site werkelijk up-to-date houden, de rest update het nauwelijks of gewoon niet. En dan zouden bedrijven moeten gaan bloggen? Ik zie het niet (nou ja, nauwelijks) gebeuren.

Ik denk dat er uiteindelijk een paar bedrijven zullen zijn die zich via een weblog zullen kunnen profileren als *de* expert. De competitie per branche zal echter fel zijn, en het zal veel tijd en moeite kosten om algemeen beschouwd te worden als een van de beste blogs op je vakgebied. In dat geval zal de ROI prettig zijn. Ik denk persoonlijk dat je als bedrijf het niveau van Frankwatching of Hans on Experience (jaja 😉 ) zal moeten halen om dat niveau te bereiken. Dat zal voor de meeste bedrijven echter teveel gevraagd zijn. Voor corporate blogs die dat niveau niet halen, zal de ROI zeer tegenvallen.

Die bedrijven hoeven echter niet te treuren. Voor een ander, veelvuldig genoemde doelstelling van corporate blogs, namelijk dat je beter contact krijgt met je afnemers/doelgroep en dat je inzicht kunt krijgen in hun behoeftes en mening, biedt internet veel meer en veel effectievere mogelijkheden dan arbeidsintensieve weblogs. Weblogs zijn wat dat betreft zeker niet de heilige graal. Als ik Graeme Thickins dan zie schrijven "In all the cacophony of this breathless blog exhuberance, there remains one largely unspoken truth: Business just isn’t jumping up and down about it." – dan kan ik de meeste bedrijven daarin ook geen ongelijk geven.”