Ha de laatste tijd krijg ik soms mailtjes en reacties dat deze weblog verandert. Ik schijn dan in een vacuum te zitten of anderen zeggen dat ik dingen schrijf die niet mogen of kunnen. Of teveel over het werk, de politiek of juist over mezelf. Ha mooi toch denk ik nu weer. Dat is precies een afspiegeling van hoe het gaat. Soms zit ik een vacuum, soms verander ik van werk. Soms schaf ik een leuke gadget aan, soms breekt me het angstzweet uit, soms heb ik ingehoude woede en soms dartel ik als een kind.

Ha en weet je, ik vind dat mooi. Maar soms twijfel ik ook. Doe ik het allemaal wel goed. Klopt het misschien wat iedereen zeg. Nou als dat zo is dat alles van iedereen klopt kan ik net zo goed stoppen want iedereen vindt wat anders. En weet je, bloggen hier is van mij, over mij, over wat ik mee maak, over wat ik niet mee maak, over wat ik voel en wat ik doe en wat ik niet doe. Hé man, ik ben net een mens. En dat lees, hoor, zie je hier. En na de posting van Henk Jan weet ik het ook weer, net als hij: dit is een weblog. En als het je niet bevalt, klik je gewoon verder. En als je er iets mee hebt hier, prachtig.

Ik heb het ook weer gevonden nu, en ook Marco zei het al: welkom terug. Joepie, ik weet het weer. Mijn passie is mijn kracht. En die passie heb ik me afgelopen jaar even af laten nemen.  Dom dom dom. Vooral van mezelf.

Ik ga nu weer mooie leuke dingen doen en heb afgelopen weken al weer prachtige ontmoetingen gehad. En ja het loopt hier heerlijk door elkaar. En dat zal zo blijven. Je zult van alles hier vinden. Wat ik kwijt wil van mijn leven, mijn gevoelens, mijn denkbeelden, mijn ideeëen, de HAN (mijn werk) en alles wat ik zelf interessant vindt om hier te melden.

Schroom vooral niet me scherp te houden, te attenderen op interessante zaken etc. En welke kant ik op ga met deze weblog? Ik zou het niet weten en wil dat ook niet weten. Want dat vind ik zo mooi aan dit fenomeen. Het leeft en ontwikkelt zich met mij mee. Want het is een stuk van mezelf.