Er is een nieuw en voortreffelijk boek verschenen over de Experience Economy, getiteld: Een nieuwe kijk op de Experience Economy en heeft als ondertitel: betekenisvolle belevenissen. Het is geschreven door Albert Boswijk, Thomas Thijssen en Ed Peelen. Ik was op de presentatie van het boek in het prachtige The College Hotel in Amsterdam.  Voor een sfeerreportage met veel foto’s kun je terecht op de weblog van de bloggende hoofdredacteur Henk-Jan Winkeldermaat. Ik had met hem daar een afspraak om een interviewtje (nou ja, het duurde meer dan anderhalf uur) te doen over webloggen voor FZ 3. FZ is het professionele blad voor de branche van bedrijfsevenementen.
Wat me vooral aanspreekt aan het boek is de ondertitel: betekenisvolle belevenissen. Daarbij bleek tijdens de presentaties dat ook bij genoemde heren het besef is doorgebroken dat er iets wezenlijks aan het veranderen is. Ik noemde het user in control en communicatieve zelfsturing. De schrijvers hebben het over een veranderde kijkrichting: van de aanbieder staat centraal naar de mens staat centraal. De menselijke maat komt terug in ons handelen, zo lezen we op de achterkant van het boek. Wezenlijke woorden. Ik kom daar in latere postings nog wel op terug. Bij het boek zit een prachtige dvd met veel informatie, video’s, presentaties, foto’s etc. Zo treffen we een gesprek aan met Arnold Cornelis over de logica van het gevoel en de vertraagde tijd. Goh, wat kan die man praten en wat een wijsheid. Die wijsheid (pdf) loopt als een rode draad door het boek.  Kortgezegd komt het er op neer dat we van externe sturing (vanuit een sociaal regelstysteem) toe gaan naar interne sturing op basis van communicatie. En bij interne (zelf)sturing staat de mens centraal (user in control) en niet het bedrijf, de organisatie of de overheid. Deze kloof tussen externe sturing waar we vandaan komen en interne sturing waar naar op weg zijn ervaren we momenteel. Die kloof komt bijvoorbeeld tot uiting in de kloof tussen regering en mensen, tussen het ja en nee voor de europese grondwet. We willen zelf sturen niet gestuurd worden (door de regering of europese regels) en daarom zeggen we nee. Cornelis noemt dat een katastrofaal leerproces of wel het denken (in dit geval van de regering) in een verkeerd systeem. Het referendum was een mooi voorbeeld van zelfsturing, de mens centraal. Alleen jammer dat ministers en dergelijke nog steeds denken dat het niet om hen gaat wanneer er nee wordt gestemd. We worden nog steeds niet serieus genomen. Voila dat is ook even gezegd.
Professor Rik Maes gaf in een kort slotwoordje ook nog een paar wijsheden door. Ik wil ze jullie niet onthouden. Hij zei: eerst deden we vanalles om energie op te wekken (grondstoffen, landbouw, fabrieken), daarna werd die energie gebruikt om informatie te verwerken (tv, IT, diensten) en momenteel zijn we bezig die ‘iets’ met die informatie te doen, namelijk het toekennen van betekenis aan die informatie (experience/transformatie economie). Voila de geschiedenis in een notendop.