De Raïfeissenlezing van dit jaar van de Rabogroep stond in het teken van Natuurlijk Leiderschap en Duurzaamheid. De lezing werd gehouden door Irene van Lippe-Biesterfeld. Als ik de lezing zo lees dan is het een verademing om woorden te horen die de tijdsgeest benadrukken. Ik citeer enkele stukjes uit de lezing (pdf).

‘In de afgelopen dertig jaar is meer dan een derde van de natuurlijke hulpbronnen van de aarde door menselijke activiteiten vernietigd. U weet dat als deze ontwikkeling doorzet, we in 2050 niet één maar twee planeten ter grootte van de aarde nodig hebben’, aldus de wetenschapper Ervin Laszlo.’

‘In gesprek met de wetenschapper Rupert Sheldrake (…): ‘In het leven van gewone mensen, binnen het onderwijssysteem en op het werk, overheerst het rationalisme. Dat is het officiële beleid van  overheidsdepartementen, universiteiten, scholen en bedrijven. Maar de meesten van ons vinden dat hoogst onbevredigend.’

‘Wat versta ik onder Natuurlijk Leiderschap?
Het is leiding nemen over je leven, in al zijn facetten, vanuit de persoon die je van nature bent.’

‘Het modellen-tijdperk is voorbij, evenals de functiescheidingen, de taakverdeling; waarbij het grotere geheel niet meer gezien kan worden, en het gevoel deel te zijn van het grotere geheel geblokkeerd wordt. Je kunt een bedrijf ook zien als een ecosysteem, alles heeft met alles te maken. Natuurlijke communicatie, natuurlijke contacten, zijn daarbij essentieel. Het gaat nu om persoonlijk leiderschap, vanuit wie we werkelijk zijn, in al onze persoonlijke dimensies.’

‘U kent ongetwijfeld het begrip Servant Leadership, ontwikkeld door Robert Greenleaf, dat prachtig aansluit op Natuurlijk Leiderschap: een leiderschap dat de ander alle ruimte geeft te zijn die zij of hij is, dat ruimte schept voor stralende, hele mensen. Een leiderschap dat mensen niet tot aangepaste grijze muizen maakt. Een leiderschap dat zich als partner opstelt in het geheel van leven en dat met de eigen natuur en die om zich heen omgaat met respect en zorg.’

‘Duurzame economische groei kan niet meer los gezien worden van de persoonlijke groei. Het uiterlijke en het innerlijke zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.’

Werkelijk prachtige lezing die zeer aan te bevelen is en past in het geen ik op deze plaats al vaker verwoord heb, wanneer het ging over duurzaamheid en leiderschap in een veranderende samenleving waarin waarden belangrijker worden. Diane Nijs noemt dit ook wel de value economy. De tegenhanger van de experience economy. Samen vormen ze de emotion economy. Ik kom hier nog op terug in een volgende posting.